تفاوت‌های بین IEO، ICO، IGO و IDO به نوع و نحوه عرضه توکن‌ها برای جذب سرمایه در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین برمی‌گردد. هر کدام از این روش‌ها ویژگی‌ها و سازوکارهای خاص خود را دارند:
1. **ICO (Initial Coin Offering)**:
– **روش**: پروژه‌ها مستقیماً توکن‌های خود را به سرمایه‌گذاران عرضه می‌کنند.
– **مزایا**: قابلیت جذب سرمایه زیاد بدون نیاز به واسطه.
– **معایب**: ریسک بالا، احتمال کلاهبرداری و کمبود نظارت.
2. **IEO (Initial Exchange Offering)**:
– **روش**: صرافی ارز دیجیتال به عنوان واسطه عمل کرده و فروش توکن‌ها را مدیریت می‌کند.
– **مزایا**: افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران به دلیل نظارت و تایید صرافی، راحتی در خرید و فروش توکن‌ها.
– **معایب**: هزینه‌های اضافی به دلیل کارمزد صرافی، وابستگی به قوانین صرافی.
3. **IDO (Initial DEX Offering)**:
– **روش**: توکن‌ها از طریق صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) عرضه می‌شوند.
– **مزایا**: عدم نیاز به واسطه‌های متمرکز، افزایش شفافیت و امنیت، دسترسی جهانی به توکن‌ها.
– **معایب**: احتمال نوسانات شدید قیمتی، پیچیدگی بیشتر برای کاربران ناآشنا با DEX.
4. **IGO (Initial Game Offering)**:
– **روش**: عرضه توکن‌ها برای پروژه‌های بازی‌سازی و گیمینگ، معمولاً از طریق پلتفرم‌های خاص.
– **مزایا**: تمرکز بر بازار بازی‌ها و متاورس، جذب سرمایه از علاقه‌مندان به بازی‌ها.
– **معایب**: محدود به بازار خاص بازی‌ها، ریسک‌های مرتبط با موفقیت پروژه‌های بازی.
هر کدام از این روش‌ها برای نوع خاصی از پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها مناسب هستند و انتخاب بین آن‌ها بستگی به اهداف و نیازهای پروژه دارد.
